Ze zijn de drie, jonge musketiers. Door hun welbespraakte en vaak tegendraadse opvattingen zijn ze Bekende Nederlanders geworden. Sywert van Lienden (1990) die het Nederlandse politieke bestel wil opblazen. Gadgetgoeroe Alexander Kløpping (1987) die ook nog menig vrouwenhart in verhoogde staat van paraatheid brengt. En misschien wel de veelzijdigste van het trio, Danny Mekic (1987). Ondernemer, internet- en technologie-expert, probleemoplosser en nog veel meer.

Hij opende deze week het collegejaar van Rechtsgeleerdheid, terwijl hij zelf nog student is. Dat is vragen om een vleugje genialiteit.

Het succesverhaal in een paar zinnen: doet als 12-jarige brugpieper vrijwilligerswerk bij Het Net (nu van KPN). Leert piano spelen omdat hij in de peuterspeelzaal van juf Floor de toetsen mag beroeren. Verdient zijn eerste geld als redacteur bij Startpagina.nl. Krijgt in de schoolklas telefoontjes van opdrachtgevers om websites te bouwen.  Reist op zijn 16^e naar Geneve om even uit te leggen dat hij de beste website voor het Eurovisie songfestival kan bouwen. Verlaat op zijn 18^e het huis en koopt meteen een appartement in Amsterdam. Nu adviseert hij 25 van de 100 grootste organisaties in ons land op het gebied van technologie, media en communicatie.  Hij is een kwart eeuw onder de mensen.

Danny zegt tijdens het eten van een aubergine: ,,Ik ben onrustig. Ik ben ambitieus. Ik smacht naar mensen met een onderbouwde visie. Je bent mens voor zover je de wereld begrijpt.”

Dan volgt het betoog. Met welluidende stem. Het restaurantterras luistert mee. En geniet. Of niet.

,,Ik erger me aan de matige kwaliteit van het onderwijs. De exameneisen moeten beslist worden opgeschroefd. Oud-premier Balkenende heeft gelijk: hier heerst een zesjescultuur. Ik stopte op mijn zeventiende met school. Vlak voor mijn eindexamen VWO. De docenten vonden dat ik te veel tijd aan mijn bedrijf besteedde, terwijl ik toch goede cijfers haalde. Ik begrijp niets van deze bekrompen mentaliteit. Een paar jaar geleden werd ik na een toelatingsexamen alsnog tot de universiteit toegelaten. Ik studeer nu rechten. In het tweede jaar was ik al student-assistent en begeleid ik eerstejaars studenten. Je krijgt slechts zes college-uren per week. Dat is belachelijk. Het is echt een heel makkelijke studie. Dat doe je, anders dan bijvoorbeeld medicijnen, er zo bij. Ik vind, dat er in het onderwijs veel meer discipline moet komen. Ik heb ook niets tegen een autoritaire, vakbekwame hoogleraar. Je wordt in het onderwijs ook gek van de groepsopdrachten waarbij niemand zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik vind dat je eerst zelf iets moet leren en zelf iets moet doen en daarna pas met anderen.”

,,Weet je, ons onderwijs is onvoldoende ingericht op topprestaties. Dus de allerslimsten zoeken zelf hun weg en gaan naar het buitenland. Heb je wel eens van de Kauffman Foundation gehoord? Deze schatrijke stichting biedt uitzonderlijk talentvolle studenten beurzen in Amerika aan. Je komt in aanraking met de knapste, jonge koppen ter wereld. Vanuit ons land zijn te weinig aanmeldingen. Dat is toch verschrikkelijk! Wij worden een land van denkers in plaats van doeners. Ik ga voor de hoofdprijs. Alles uit je zelf halen. Omdat ik denk: dit kan wel eens mijn laatste gesprek zijn.”

Er volgen nog meer aubergines. Danny wikt en weeg zijn woorden en zegt: ,,Er zijn steeds meer jongeren die antidepressiva slikken. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Daar kan best een reden voor zijn, maar ik heb te veel energie om depressief te zijn.”

Je zei onlangs ook dat op je 25^e al je dromen al zijn vervuld?

,,In de waan van de dag ben ik vergeten nieuwe dromen te bedenken. Soms denk ik: mijn ambities zijn op. Dus ik sluit niet uit dat ik over een paar jaar topman van een groot concern ben. Of de wijde wereld intrek. Want de reis is belangrijker dan de bestemming. Dan vind je me in een barretje waar ook ter wereld. Daar heb ik van mijn grote passie een beroep gemaakt. Speel ik piano voor een hongerloontje. Ik zoek alleen nog een Steinwayvleugel uit 1987. Misschien kan iemand van jouw lezers mij helpen.”

Naast al zijn nevenactiviteiten is Danny oprichter van consultatiebureau New Team. ,,Ik heb de huur van ons pand opgezegd, want we zitten er bijna nooit. Nu houdt mijn personeel gewoon spreekuur bij de klanten of we werken thuis. Dat is een stuk goedkoper.”

Mekic is een kernreactorvat aan ideeën en opvattingen. In het bijna vier uur durende gesprek krijg je vaak het idee met een man te praten die de rijpheid van het leven in al zijn facetten  heeft ondervonden en geen verrassing uit de weg gaat.

Hij zegt: ,,Ik wil de wereld ontdekken. Als ik een paar nachten voor een congres in het buitenland ben,  besluit ik wel eens een nacht niet in een hotel te slapen maar op straat. Dan ontmoet ik een zwerver en leer ik iets anders en mezelf los te weken van de angst om op straat te slapen.”

,,Ik was bang voor spinnen. Ik ging niet in therapie, maar ik heb ik heel voorzichtig een spin gevangen en in een potje gestopt en daar in de slaapkamer naar gekeken. Na een paar nachten verdween  mijn angst.”

Je adviseert tal van grote bedrijven. Je kent het netwerk dat er toe doet. Zou de  volgende stap niet de politiek kunnen zijn: de jongste staatssecretaris aller tijden?

,,Ik ben lid van drie verschillende politieke partijen. GroenLinks, D66 en VVD. De VVD staat voor een kleinere staat, D66 is consequent en GroenLinks droomt hoe mooi de wereld kan zijn.”

Dit is het eerste, diplomatieke antwoord. Ik denk: de VVD maar eens met je moet

,,Geen commentaar.”

Ofschoon Mekic zich heeft gespecialiseerd in het internet, dweept hij zeker niet met deze verworvenheid. Dat maakt hem ook zo bijzonder.

,,Ik kan heel conservatief zijn. Want niet iedere digitale ontwikkeling is een vooruitgang. Een tijdje geleden wilden de banken mobiel betalen invoeren. Dus betalen met je gsm. Daar werd een paar miljoen in gestoken. Ik heb deze investeerders gezegd: hoe kun je het mobieltje afdoende beveiligen? Wat gebeurt er als de telefoon leeg is? Het project werd uiteindelijk afgeblazen.”

,,Nu zijn de e-readers in opmars. Ik vind het niet fijn van een tablet te lezen. Ik moet er niet aan denken dat er straks geen boeken of kranten meer zijn. Dan kun je ze ook niet meer cadeau doen. Vreselijk! We hebben de neiging heel mooie dingen te vervangen voor de computer, terwijl de klant dat niet altijd wil. De vraag is: staan wij in dienst van de techniek? Of gaan we het gevecht met de techniek aan en dwingen we af, dat de techniek in onze dienst blijft staan.”

Jij kan de wereld niet veranderen, de wereld verandert jou?

,,Ik voorspel dat over tien jaar een facebookachtige website de jongeren vertelt met wie ze moeten daten. Facebook weet dan meer van jou dan jij van je zelf. Dan bepaalt het sociale netwerk wie jij leuk vind. Gelukkig kan je altijd nog Facebook de schuld geven als het daten geen succes is. Dan kun je de zoektocht naar de ware zelf leiden en dat zal meer voldoening geven.”

Hij zucht en zegt: ,,Als ik ooit vader word, weet ik niet of ik nog wel internet in huis wil.”

Zijn vader komt uit Kroatië, zijn moeder uit Amsterdam. De liefde was groter dan de afstand  en het ‘genietje’ was het resultaat. Daarna volgde een zusje. Danny is een echte familieman, zijn ouders wonen vlakbij. Met de allergrootste genegenheid praat hij over zijn familie.

,,Ik ben in Nederland geboren en hartstikke blij in dit land te wonen. Je kunt hier je dromen waarmaken, mits je wat wil bereiken. Maar ik maak me wel zorgen over de hufterigheid en het verlies aan respect. En als er een partij aan de macht komt die vindt, dat ik 75% belasting moet betalen, dan emigreer ik meteen.”

Je verdient dus een heleboel geld.

,,Ik heb niets te klagen. Ik kan me veel veroorloven maar doe dat niet. Ik was als jongetje gek op de Home Alonefilms. In het eerste deel slaapt de familie met kerstavond in het chique Ritz Carlton in New York. Ik dacht: als ik groot ben, wil ik daar ook slapen. Een nacht slapen kost echter 600 dollar. Dat kan ik makkelijk betalen. Maar het is ook net zo duur als een hele slaapkamerinrichting van Ikea. En misschien wel meer dan mijn vader netto in een week verdient. Hij repareert mobiele zendmasten. Dus daarom doe ik het niet.”

Vraag je voor alles geld?

,,Helemaal niet. Zo geef ik vaak ongevraagd adviezen. Vorig jaar begon een Duitse zakenman in Kroatië een nieuw hotel. Ik was daar op familiebezoek en gaf hem tips hoe automatiseringssystemen veel beter en voordeliger kunnen. Die man was dolblij. Dit jaar was ik er weer. Mocht ik wel gratis in een suite slapen…”

Interview door Emile Bode voor De Telegraaf