Het zijn uiteindelijk de bestuurders die de knoppen van corporates in handen hebben. Ze moeten dus worden benoemd op basis van de waarde die zij de organisatie kunnen leveren, op basis van de wereld waarin we leven.

Doorgaans gaan we er vanuit dat de Raad van Bestuur de hoogst haalbare plek is in organisaties, waar de meest ervaren en intelligente bestuurders thuishoren: een eeuwenoude hiërarchische traditie die tot nu toe goed heeft gewerkt. En die we ook bij andere diersoorten terugzien.

Maar is die hiërarchische traditie niet aan erosie onderhevig in een wereld die sneller verandert en sneller innoveert dan ooit tevoren? Zijn de meest waardevolle bestuurders nog wel de mensen met de meeste ervaring en kennis?

In de jaren dertig betekende een plek op de S&P 500, de lijst met de 500 Amerikaanse bedrijven met de grootste waarde op de beurs, dat het bedrijf dat je bestuurde gemiddeld 90 jaar zou gaan bestaan.

Nu, nog geen volledige eeuw later, hoef je als bewindsman met een bedrijf op die lijst geen hoge verwachtingen meer te hebben: een S&P 500 NV haalt tegenwoordig – met een gemiddeld bestaan van 18 jaar – het porseleinen jubileum niet meer.

Het wordt pijnlijk duidelijk: olietankers die zich niet aanpassen, worden weggevaagd door meer wendbare en innovatievere speedboten – vooral wanneer ze varen op technologie, en het zijn opvallend vaak jongeren die aan het roer staan.

Bij Google, Apple én Microsoft waren de oprichters in de twintig. Maar ook Twitter – die eergisteren de eerste officiële stap richting een beursgang zette – en Netflix, de Spotify voor films die eerder deze week is gelanceerd in Nederland, hadden dertigers aan het roer toen ze voor het eerst het daglicht zagen. Trouwens, óók bij Spotify stond een twintiger aan het roer.

Grote ondernemingen die willen overleven, moeten dus meer jongeren benoemen in de Raden van Bestuur. En de doorstroming van talentvolle jongeren naar invloedrijke posities verbeteren.

Niet omdat jongeren beter kunnen besturen, of meer kennis over de oude wereld hebben. Maar omdat ze de wereld van morgen beter begrijpen.

Deze column schreef ik op verzoek van Radio 1, TROS in Bedrijf, en werd vandaag uitgezonden.