Het internet, dagelijks maken meer dan een miljard mensen gebruik van dit medium. Maar internet is niet alleen handig en praktisch, er kleven ook talloze nadelen aan voor onze gezondheid en de evolutie van de mens. Dat beweert althans auteur Nicholas Carr in zijn meest recente boek. Volgens hem verandert het internet een deel van onze identiteit en de structuur van onze hersenen: we worden er dommer en oppervlakkiger van.

Gisteren zond EenVandaag een reportage uit over  de vraag: wat zijn de negatieve langetermijneffecten van het internet op ons brein? De uitspraken over de gevolgen voor onze hersenen doet Carr in zijn boek ‘Het Ondiepe. Hoe onze hersenen omgaan met nieuwe media’. Met dit boek voegt Carr een nieuwe dimensie toe aan de discussie over de gevolgen van internet. Ook ik kom aan het woord in de reportage:

disclaimer: ik ben geen internetjournalist

Carr is een Amerikaanse schrijver die meerdere boeken heeft gepubliceerd; onder andere over technologie, zaken en cultuur, hij is zelf geen onderzoeker of wetenschapper op het gebied van hersenonderzoek. Persoonlijk kan ik me vinden in zijn keuze voor de interessante onderzoeken die hij aanhaalt in zijn boek, maar de conclusie ‘en deze veranderingen aan onze hersenen zijn slecht voor het individu en de mensheid’, heb ik in geen van de door hem aangehaalde onderzoeken terug kunnen vinden. Ik vroeg hem tijdens zijn lezing in Rotterdam welk onderzoek het wetenschappelijk bewijs levert dat de veranderingen die onze hersenen doormaken ‘slecht’ zijn. Die vraag kon hij niet beantwoorden.

Tijdens de lezing zag ik het opeens voor me: Carr zijn ideaalbeeld van de mens is gebaseerd op de klassieke intellectueel, met bijbehorende intellectuele capaciteiten zoals het snel kunnen lezen, lange tijd ergens geconcentreerd mee bezig kunnen zijn en dat alles met een haast enge focus en een belachelijk goed geheugen. Een paar eeuwen geleden, bij het ontstaan van universiteiten, was dat voor sommigen misschien de hoogst haalbare levensvorm op aarde. Maar moet anno 2011 iedereen het streven hebben om zo’n klassieke intellectueel te (kunnen) worden, of is onze samenleving in al haar facetten inmiddels zo erg veranderd dat de hersenveranderingen waar het internet voor zorgt voor de meeste mensen juist gunstig uit( kunnen )pakken, en bijdragen aan het werkelijke hoogste doel hier op aarde?

Gelukkig zijn met de wereld zoals de wereld nu is. En ja, dat is in zekere zin een veel ‘grotere’ en complexere wereld dan twee eeuwen geleden..