Zeven vragen van NRC Handelsblad aan Danny

Geld 

„Wij hadden het thuis niet breed. Mijn moeder is arbeidsongeschikt en mijn vader komt oorspronkelijk uit Bosnië. Mijn zakgeld was tien cent per week. Maar wat je niet hebt, mis je ook niet. En dankzij mijn jeugd weet ik dat je ook met weinig geld plezier kunt hebben en gelukkig kunt zijn. Als ik nu iets leuks wil ondernemen, doe ik nog steeds dingen die niet veel geld kosten. Als het mooi weer is, fiets ik naar Zandvoort.” 

Werkweek 

‘Balans’ is voor mij het sleutelwoord. Dat betekent dat ik vooral veel afwisseling wil. Dus niet op één dag vijf dezelfde gesprekken voeren. Ik plan hooguit twee belangrijke afspraken per dag in. Die hele discussie werk/privé interesseert me trouwens niets. Ik houd ook nooit bij hoeveel uren ik maak, omdat ik niet op zo’n manier naar werken kijk. Veel mensen denken na over ‘werk’ op een soort metaniveau, zoals ze nadenken over ‘het leven’. Daardoor maak je het allemaal veel te complex.” 

App 

„Dat is gewoon de browser van mijn mobiele telefoon – en buienradar natuurlijk. Apps zoals we ze nu kennen, zullen in de toekomst niet meer bestaan. Internet op de mobiele telefoon is natuurlijk heel snel gegaan en elke telefoonfabrikant heeft razendsnel zijn eigen platform gemaakt. Wat niet handig is voor bedrijven die met apps willen werken, zoals een bank, want die moet nu voor vijf systemen een app maken. Ik voorzie dat al die versies van apps plaats zullen maken voor mobiele websites die op alle telefoons te bekijken zijn.” 

Managementboek 

„De Profeet van Kahlil Gibran. Dat gaat niet over bedrijven of management, maar over thema’s als liefde en wijsheid. In dat boek zie ik mijn manier van denken als het ware weerspiegeld. Toen het uitging met mijn vriendin heb ik het haar cadeau gedaan, om haar te laten zien hoe ik naar de wereld kijk.” 

Meest waardevolle bezit 

„Mijn piano. Ik speel elke ochtend en elke avond. Dat geeft regelmaat aan mijn dag en het helpt me ook in creatieve zin.” 

Held 

„Mijn opa uit Bosnië. Hij is inmiddels overleden, maar hij kwam tijdens de Balkan-oorlog als vluchteling naar Nederland. Ik had het beeld bewaard van een brede, sterke man, maar toen we hem ophaalden van Schiphol kon ik door zijn T-shirt de ribben tellen. Hij begreep er niets van dat hij hier zomaar AOW kreeg. Wij legden dan uit dat Nederland een verzorgingsstaat is, maar hij bleef het raar vinden. Van huis uit was hij werktuigbouwkundige. Op eigen initiatief ging hij elektrische apparaten repareren bij mensen in de buurt, in ruil voor gesprekjes om Nederlands te leren. Door hem ben ik me ervan bewust geworden dat je er iets van moet maken in het leven.” 

Beste advies 

„Als je lang ondernemer bent, word je een beetje berekenend, in de zin dat je in scenario’s leert denken. Ik wil in een bepaalde situatie altijd weten wat de volgende vijf stappen kunnen zijn. Op aanraden van anderen ben ik dat gaan loslaten in mijn privéleven. Ga op reis. Doe eens een dag niks. Bij zakelijke beslissingen moet je op een bepaalde manier berekenend zijn, maar als privépersoon mag je gek doen of vreemd zijn of apart of bijzonder.”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *