Ga je mee naar de brainschool?

We waren kwetsbaar en zwak toen het licht voor het eerst ons bestaan ontdekte. Kleine sprankelende oogjes, tedere handjes en voetjes. Onze spiertjes en orgaantjes vormden nog geen fractie van de volwassen exemplaren. Een baby. Nóóit meer krijg je zo veel zorg van en aandacht en bescherming tegen de grote-mensen-wereld als toen.

De ontwikkeling van het mensenlichaampje wordt nauwlettend in de gaten gehouden door school en artsen. Groeit het snel genoeg, en niet té snel? Zijn de benen eigenlijk wel even lang? Met een paar inentingen erbij ben je klaar voor de grote wereld. Lichamelijk dan. Focussen we niet te erg op het zichtbare en voelbare lichaam?

Soms heeft het lichaam aandacht en verzorging nodig en met een goed advies, een pleister of ingreep kunnen we de natuur een handje helpen. Als we gezond zijn, hebben we tal van mogelijkheden om ons lichaam fysiek sterker en gezonder te maken. Sportscholen, speciale voeding, vitaminetabletten en meer staan tot onze beschikking.

Kies maar. Maar waar is de aandacht voor de ontwikkeling en verzorging van onze hersenen? Terwijl overheidsbeleid er decennialang op gericht is om het leven lichamelijk aangenamer te maken, worden steeds vaker emotionele drempels opgeworpen. Vooral bij jongeren. Wie heeft ooit bedacht dat het goed is om iemand op twaalfjarige leeftijd in een Cito-hokje te stoppen, om hem of haar vervolgens in de jaren die volgen voor de moeilijkste beslissingen te plaatsen? Welk profiel
kies je, voor welke studie(s) ga je? Beslissingen in de moeilijkste categorie met duizenden opties die ons door de bijbehorende keuzestress verlammen, in een periode waarin we emotioneel zoekend zijn, net uit huis gegaan en misschien getuige van de eerste relatie die op de klippen loopt. Je bent heel jong een emotioneel zelfstandig, verantwoordelijk individu, terwijl je hersenen tot 24-jarige leeftijd volop blijven groeien.

Aandacht voor ons geestelijk welzijn lijkt op de achtergrond verdwenen, terwijl over de werking van hersenen steeds meer bekend is, waarmee meer gedaan zou moeten worden. Zo overdacht professor Dick Swaab onlangs tijdens een debat een pensioen voor 16- tot 26-jarigen – want dan heb je tenminste nog de energie om ieder land
ter wereld te bezoeken – en stelde voorzitter van de Besturenraad Wim Kuiper aparte lessen voor meisjes en jongens op de middelbare school voor. Jongeren ontlasten en de samenleving beter op ze afstemmen is nodig om zo goed te zorgen voor de ontwikkeling van de hersenen.

Tegen beter weten in voert de overheid met het sociale leenstelsel de studiedruk extra op en het strafrecht voor 16- en 17-jarigen wordt verzwaard. Er zit dus niets anders op dan de hersenontwikkeling van jongeren te versnellen.

Kent er iemand een brainschool?

Dit opiniestuk werd begin april gepubliceerd in Folia, het universiteitsblad van de Universiteit van Amsterdam

2 reacties op “Ga je mee naar de brainschool?”

  1. Jeroen Boersma

    En dat terwijl het aantal (student-)psychologen alleen maar toeneemt – ik ben daar zelf één van. Misschien moeten wij er iets mee.. :)

  2. Jeroen Boersma

    En dat terwijl het aantal (student-)psychologen alleen maar toeneemt – ik ben daar zelf één van. Misschien moeten wij er iets mee.. :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *