Enkele weken geleden schreef ik in mijn column dat ik zelf weinig merk van de kredietcrisis en dat ik ook in mijn omgeving weinig merk van een ‘crisis’. Mijn medewerkers werken net zo hard, klanten zijn net zo tevreden, de telefoon gaat even vaak en ook de omzet van het internetbedrijf waar ik werk komt overeen met de prognose die ik enkele maanden geleden heb gemaakt. Vrijgezelle mensen zijn zoals ieder jaar zo tegen de kerst héél hard op zoek naar een partner, reisbureau’s doen goede zaken als het gaat om kerstvakanties en ook de Nederlandse Spoorwegen adverteert in volle vaart met advertenties voor de kerstmarkten die naderen.

Maar de crisis ligt op de loer.

Studiegenoten en vrienden van mij zijn de afgelopen weken massaal aandelen aan het inslaan. “Aegon voor een koopje!” Ja, voor een koopje. En over een week zelfs nóg goedkoper. En het gaat nog weken nee, maanden duren voordat de vele dalingen weer stabiliseren. Zoniet jaren. En pas daarna zal er weer een einde komen aan de onzekerheid die de beursvloer van het Damrak in de greep heeft.

Als je het mij vraagt dus nog even wachten met het massaal inslaan van aandelen.