Wil je in mijn bedrijf investeren? Nee, is meestal mijn antwoord. Iedere investeerder is naar iets anders op zoek in een potentiële investering. Als je met je eigen geld investeert, ben je misschien wat minder risico-zoekend dan wanneer je investeert met geld van anderen. Zelf investeer ik liever met mijn kennis, netwerk en een klein aanvullend bedrag, dan met grote sommen geld. Andere investeerders willen geen ‘gedoe’ en vooral investeren met hun portemonnee. In elk geval willen de meeste investeerders investeren in bedrijven waar ze affiniteit mee hebben. Bedrijven en startups waar ik naar op zoek zijn bevinden zich in de digitale en disruptieve sferen.

Vandaag las ik dat Startupbootcamp, een groeiprogramma voor startups, het in samenwerking met Leapfunder mogelijk gaat maken om geld uit te lenen aan een aantal startups die zij begeleiden. Het gaat niet zomaar om leningen, maar converteerbare leningen die op een gegeven moment omgezet kunnen worden in aandelen in die startups. Heel erg interessant. Voordat ik beslis of en met welk bedrag ik meedoe, moet ik natuurlijk eerst onderzoeken om welke startups het gaat. Regelmatig krijg ik tijdens lezingen en gastcolleges vragen over hoe ik beslis of ik wel of niet in een bedrijf wil investeren. Daarom heb ik besloten om er een artikel aan te wijden en mijn gedachtegang over investeren in twee van de deelnemende startups met je te delen.

Basisregels

Soms word je erg enthousiast van een nieuwe startup of pitch, daarom is het erg belangrijk om met jezelf een aantal basisregels af te spreken. Die basisregels helpen je om te bepalen of je ergens wel of niet in mee wilt gaan. Mijn basisregel voor online startups (websites/apps) is bijvoorbeeld: óf het bedrijf moet heel snel (kunnen) groeien, óf het bedrijf moet vanaf dag één omzet hebben. De meeste online startups voldoen aan geen van beide criteria: ze groeien niet snel in aantallen gebruikers (zoals Facebook bijvoorbeeld vanaf dag 1 deed) en zetten ook geen enkele euro om (zoals Uber bijvoorbeeld wél al in het begin deed). Een online bedrijf dat niet snel groeit én geen geld verdient vind ik totaal niet interessant. De twee startups die ik uitgekozen heb, hebben beiden al een verdienmodel en inkomsten.

Startupbootcamp Smart City & Living

De startups waar geld aan kan worden geleend zijn onderdeel van Startupbootcamp’s “Smart City & Living”-programma, het gaat hier dus allemaal om bedrijven die steden slimmer en effectiever willen laten functioneren of als doel hebben het leven van mensen te verbeteren. Laten we er eens een aantal onder de loep nemen.

Startup 1: Cabture

 

“Cabture your brand. Premium taxireclame”, is op de website van Cabture te zien. Wéér een reclamebedrijf, dacht ik. Iets lager op de website van Cabture staat vervolgens verwarrend genoeg de volgende tekst:

Cabture gelooft in vooruitgang. De taxiwereld kan beter: veiliger en transparanter. Ten eerste voor de klant. De klant wil een betrouwbare taxichauffeur en service zoals het hoort. De kortste route en een eerlijke prijs.

Vooruitgang. Veiliger en transparanter. Betrouwbare taxichauffeurs. Services. Open deuren. Én Uber, moest ik meteen aan denken. Hier kan ik niks mee.

“81% of ABC1′s spontaneously recalled seeing a brand on a taxi” lees ik verderop de site. 81% van de middenklasse in Groot-Brittannië denkt spontaan aan een merk op een taxi. Ja, ik moet ook wel eens spontaan denken aan reclame op taxi’s. Alleen welk merk moet je me niet vragen. De wereld zit inmiddels zo vol met reclames en prikkels, dat het grootste gedeelte ervan zijn effectiviteit is verloren. Wéér een reclamebedrijf, denk ik weer. Maar wat had dat verhaaltje over voortgang, veiliger, transparanter, betrouwbare taxichauffeurs en services dan daarmee te maken?

Maar het wordt nóg verwarrender. Want er is ook de Cabtab. Dat is een tablet in de taxi. En op die tablet zie je, afgekeken van Uber, de route die de taxi kan of zal gaan volgen en kun je bijvoorbeeld vluchtinformatie op Schiphol raadplegen. Hadden we daar geen mobiele telefoon voor?

Het concept van Cabture is verwarrend: verkopen ze nu advertenties óp auto’s, ín auto’s en hoe wordt taxirijden daarmee veiliger, transparanter en betrouwbaarder? Op het oog lijkt er een heel goed team achter de startup te zitten, maar als het concept zo onduidelijk en vaag blijft kan ik niet eens overwegen er in te investeren. Verder lijkt me de reclamemarkt voor taxireclames onwijs verzadigd, een tablet in de auto geen meerwaarde bieden ten op zichte van een WiFi-verbinding waar je je eigen smartphone mee kunt verbinden, en de route van je taxi volgen kan en zou in elk geval op je eigen smartphone moeten kunnen, zoals Uber al een aantal jaren mogelijk maakt.

Startup 2: De Vinderij

Op zoek naar een student als oppas of schoonmaker? Dan betaal je €24,50 aan De Vinderij om een telefoonnummer te krijgen van een student die, misschien, wel geschikt zou kunnen zijn voor je. Per keer. Vind je dit, logisch, een te hoog bedrag om te betalen? Dan kun je ook een abonnement nemen, dat kost je dan €102,- (!!!) voor het eerste jaar.

Blijkbaar gaan ze er bij De Vinderij vanuit dat je in één jaar tijd minimaal 4x van oppas of schoonmaker gaat veranderen. Liever heb ik één oppas (als ik kinderen had gehad) of schoonmaker waar ik toch wel wat langer dan 2,5 maand mee kan samenwerken.

Ben je op zoek naar een oppas én een schoonmaker? Dan betaal je slechts €153,- per jaar (zei hij met een sarcastische stem). Wat je daar voor krijgt? Telefoonnummers of e-mailadressen van studenten die zoeken naar werk. Niet meer en niet minder. Je moet de student nog steeds zelf, in cash, betalen. Hemeltjelief, hadden we daar Marktplaats.nl niet voor bedacht en plaatsen we tegenwoordig niet gewoon een oproep op Facebook als we iemand zoeken? Even los nog van het feit dat je een duurder abonnement moet nemen als je zowel een oppas als een schoonmaker zoekt.

Conclusie: duur, onbegrijpelijk dat ze extra kosten berekenen per functiegroep en het is me volstrekt onduidelijk wat het onderscheid is van De Vinderij ten opzichte van bestaande diensten. Jammer, want het team achter de startup (2 oprichters, 1 manager en 2 medewerkers) lijkt de uitvoering van een startup heel goed te snappen. Ook geen investering van mijn kant.

Conclusie

Deze twee startups zal ik niet in investeren. Het concept achter Cabture is onduidelijk. De door hun ontwikkelde tablet lijkt een grote rol te spelen in hun bedrijfsplan. Maar dat scherm wordt snel overbodig naarmate auto’s steeds vaker ingebouwde schermen hebben, om nog maar niet te spreken over de functionaliteiten van het scherm: ik ben niets tegengekomen wat we nu al niet op onze smartphone kunnen doen. De toegevoegde waarde lijkt dus nihil voor de taxigebruiker.

De Vinderij wil graag en aanbod bij elkaar brengen, maar gebruikt een duur en verouderd verdienmodel. Daarnaast is hun concept niet schaalbaar: als ze morgen bij De Wereld Draait Door zitten en 100.000 mensen willen een schoonmaker aanvragen via hun website, dan zullen ze niet in staat zijn om te kunnen bemiddelen. In de lange tijd die ze nodig zullen hebben om te groeien zullen, bij succes, concurrenten en grote bestaande HR-bedrijven in diezelfde markt kunnen springen. Het is daarnaast nog maar de vraag of er een grote behoefte bestaat aan bedrijven die op deze manier vraag en aanbod bij elkaar brengen. Een berichtje op Facebook of LinkedIn is gratis, sneller en kan ook tot betrouwbare reacties leiden.