In Nederland komt consumenten bijzondere bescherming toe als het gaat om Algemene Voorwaarden. Je weet wel, die kleine lettertjes op de achterkant van een contract of op een bordje in een klein hoekje van de buurtsuper.

En dat is maar goed ook: soms staan de gekste dingen in deze Algemene Voorwaarden en ook al weet de verkoper zéker dat de consument ze nooit allemaal zal lezen: tóch zijn ze geldig. Ze moeten voor het aangaan van de overeenkomst zijn verstrekt en dan is het al snel goed.

T-Mobile is naar de kantonrechter gestapt omdat ze nog een aardig geldbedrag tegoed had van een van haar klanten. De kantonrechter heeft in de incassozaak LJN BD6190 de vordering van T-Mobile slechts gedeeltelijk toegewezen, omdat het ging om een contract met een looptijd van langer dan een jaar. En dat is waar de zwarte en grijze lijst van het Burgerlijk Wetboek om de hoek komt kijken.

Bepalingen in Algemene Voorwaarden zijn door consumenten vernietigbaar als het gaat om een bepaling die op de zwarte lijst voorkomt (art. 6:236 BW) en daarmee onredelijk bezwarend is. Bepalingen op de grijze lijst (art. 6:237 BW) zijn vermoedelijk onredelijk bezwarend en daarmee vernietigbaar, tenzij de partij die deze bepaling in haar Algemene Voorwaarden heeft staan aantoon dat het beding niet onredelijk bezwarend is.

Een van de bepalingen op de grijze lijst (onder sub k) is dat bepaalde overeenkomsten die aangegaan worden voor langer dan een jaar, telkens na een jaar opgezegd moeten kunnen worden. Een meerjarig telefooncontract kan daarmee dus na ieder jaar opgezegd worden (met inachtneming van de opzegtermijn) door de consument, tenzij de telefoonmaatschappij bewijst dat het in het concrete geval niet om een onredelijk bezwarend beding gaat.

De wanbetalende klant hoefde van de rechter, kortgezegd, daarom maar drie maanden in plaats van de gehele resterende looptijd aan abonnementskosten te betalen.